Moje imię: Wiesław

Mój wiek: 68

Płeć: Mężczyzna

Mieszkam: Warszawa | Polska

Mój stan cywilny: W separacji

Szukam: Kobiet

Budowa ciała: Puszysta

Mój kolor oczu: Piwne

Mój kolor włosów: Ciemny blond

Wzrost: 185 cm

Aktualny Zawód: Kierownik / dyrektor

Wykształcenie: Wyższe niepełne

Czy chcę dzieci: Nie

Dzieci: Mam

Czy piję alkohol: Lubię

Czy palę: Nie palę

Poszukuję: Przyjaźni, Miłości, Kobiet

Więcej o mnie: Ostatni wiersz o miłości W dorzeczach wielu rzek po zielonych trawach łąk boso chodziłem. Różnymi pachniały ziołami. Brzegami wielu mórz po mokrym piasku plaż snułem się godzinami. Morska bryza pachniała proszkiem do prania i rybami. Nabieram przekonania, że wszyscy są teraz młodsi ode mnie, Demoralizacja postępuje. O cnocie dawno już zapomniałem. Utrata moralności jest zawsze kwestią czasu. Opowiadam dowcipy, by nikt nie zauważył, że stałem się gburem. Rozdaję podarunki, by nikt nie pomyślał, że jestem jak Harpagon. Piszę wiersze o miłości, by nikt nie dowiedział się, że myślę coraz częściej o śmierci. Przestałem interesować się literaturą, sztuką. i kulturą. Przestałem nawet patrzeć w telewizor. Usprawiedliwiam to zmianami politycznymi. Zrobię zapasy na zimę, narąbię drewna do kominka, w antykwariacie kupię parę książek. Słowa spisane na papierze równie łatwo rozpalają myśli co i ogień na palenisku. Wieczorami będę palił wiersze i nie będę opowiadał o miłości.