My name: KASIA

My age: 42

Gender: Female

I live in: Gdańsk | Polska

My marital status: In separation:

I am looking for: Men

Body building: Normal

My eyes color: Hazel

My hair color: Light blonde

Height: 169 cm

Current profession: Physical worker

Education: Secondary

Do I want children?: Yes

Children: I have

Do I drink alcohol?: I like

Do I smoke?: I don't smoke

I am seeking: Friendship, Love, Men, I am not looking for anything

More about me: Śmieszy mnie pazerność świata...a może budzi politowanie.Jestem w sumie optymistą aczkolwiek niepozbawiona refleksyjności.Prawie zawsze stoję nieco z boku, widzę wiele choć często zachowuję to dla siebie. Lubię pomagać innym ale światu całemu nie pomogę ;)Lubię tańce, dobre towarzystwo, kino, muzykę, Malibu hmmm...pychota.A najbardziej kocham moją córkę jest całym moim światem,i jestem ponoć pamiętliwą bestią, i gaduła Tak trudno czasem zrozumieć los, tą ilość cierpień, bezsilności krąg. Kiedy się starasz, lecz się nie udaje, gdy krzyczysz: dość i pragniesz spokoju, a musisz ciągle stawać do boju z nowymi trudnościami, nieprzewidzianymi zdarzeniami, które wciąż męczą cię, lecz nie możesz poddać się. Wszystko na raz cię przytłacza nie pozwala cieszyć się tylko dom, zmartwienia, praca, modlisz by skończyło się pasmo niepowodzeń twych, by Bóg dał ci więcej sił. Potem czekasz, nadzieją żyjesz, że nadejdą piękne chwile. A, gdy los kolejny raz na kolana cię powali Walcz Dalej! Bo wygrać mogą tylko najwytrwali. Łzy wylewane przy każdej porażce... Takie delikatne, A tak wiele znaczą... Wyrażają uczucia... Cierpienie, które zadaje ból, Ból życia... Brak nadziei, która może być wszystkim... Gdy jej nie ma nie ma nic... Nie ma radości... Dla radości żyjemy, Radość jest szczęściem, A szczęśliwe chwile, to jedyne momenty, Dla których warto żyć... Brak nadziei nawet na nie... Nierealne szczęście... Niespełniona miłość... Ból... Cierpienie... Łzy... Smutek... Brak skrzydeł, aby móc odlecieć na inny świat... Ale kiedyś polecę... Pytacie mnie gdzie moja radość i siła Wymagacie czegoś optymistycznego od mojego życia Chcecie bym się śmiała i była miła Jestem... to Wy stwierdziliście, że nie mam nic do ukrycia... Ukrywam przed Wami moje cierpienie Zazdroszczę uśmiechów, radości spokoju Dzień mą męką, sen przynosi ukojenie Nie widzą tego ludzie obojętni, ludzie Waszego pokroju... Szukacie we mnie klasycznego zachowania Takiego jak Wasze, beztroskiego życia Przyzwyczaiłam się już do takiego traktowania Przyzwyczaiłam się tak jak do bicia... Stwierdziliście: "Kiedyś była inna"... tak była Mieliście rację... ale jak ręka skinieniem Moje beztroskie życie skończyła Tak uśmiech zniknął z pierwszym uderzeniem...